|
Gdy zadamy komukolwiek pytanie: 'z kim kojarzy ci się postać Weroniki?' - w większości przypadków usłyszymy taką odpowiedź: 'Weronika to kobieta, która otarła skrwawioną twarz Chrystusa w czasie jego drogi na miejsce ukrzyżowania'. Od IV wieku chrześcijanie czczą postać świętej Weroniki odnajdując w niej postawę miłosierdzia wobec umęczonego Pana. Nagrodą dla Weroniki miała być szczególna pamiątka - odciśnięte na chuście oblicze skazańca. Motyw ten jest chętnie ukazywany w ikonografii na przestrzeni wieków (patrz galeria).
Weronikę odnajdujemy również na niezliczonych obrazach Drogi Krzyżowej we wszystkich kościołach świata - przystajemy obok Stacji VI w czasie adoracji Męki Pańskiej, szczególnie w dniach Wielkiego Postu.
Weronika to także określenie welonu przedstawiającego twarz Chrystusa. Wchodząc do Bazyliki św. Piotra w Rzymie możemy podziwiać jeden z czterech potężnych filarów podtrzymujących kopułę budowli - tzw. Kolumnę Weroniki.
Na samym szczycie kolumny można dostrzec piękną płaskorzeźbę z aniołem unoszącym chustę z wizerunkiem i balkon, z którego raz w roku pokazywany jest starożytny, zniszczony obraz, na którym trudno cokolwiek zobaczyć.
Czytając Nowy Testament zauważamy, że nie ma tam ani jednej wzmianki o Weronice. Święta jest postacią legendarną, której kult rozpoczął się w IV wieku i rozwijał się w średniowieczu. Wzmianki o postaci mertony z Jerozolimy można odnaleźć w pismach apokryficznych, np. w "Dziejach Piłata" z V wieku, gdzie Weronika jest utożsamiona z niewiastą, która dotknęła się szat Mistrza i została uleczona z krwotoku (Mt 9,20). Miała ona bronić Chrystusa przed Piłatem. Inny apokryf ukazuje Weronikę jako Martę z Betanii (Łk 10,38), lub jedną z niewiast zwaną Serafiną, opłakujących Chrystusa w czasie drogi na Golgotę (Łk 23,27). Miała ona później przyjąć imię Weronika, a cenną relikwię przekazać papieżowi Klemensowi Rzymskiemu w 97 roku.
Współcześni badacze skłaniają się ku przypuszczeniu, że źródłosłów Weroniki pochodzi raczej z greki lub łaciny:
Nie należy więc słowa Weronika utożsamiać z konkretną osobą, lecz raczej z wyobrażeniem oblicza Jezusa. Od 5 wieków Włosi mieszkający w Manoppello nazywają ten wizerunek "Volto Santo", to znaczy "Święte Oblicze" i otaczają go szczególną czcią. Nie odnaleziono na nim śladów krwi, potu czy osocza. Wizerunek nie powstał w czasie drogi na Golgotę, lecz w ułamek sekundy w czasie zmartwychwstania.
|
||||||||